Omdat ik een luchtig artikel over uitvaartgedichten wilde schrijven, googelde ik “grappige uitvaartgedichten”. Het eerste wat ik zag staan was: “Schoonmoeder gedichten nodig?”. Een glimlach kon ik niet onderdrukken.
Was het mijn zieke geest, of was het Google dat ergens een foutje heeft gemaakt? Ik kan me niet herinneren dat ik ooit op het internet gezocht heb op de combinatie “schoonmoeder+dood”. Zou Google er voor het gemak van uitgaan dat mannen hun schoonmoeder dood willen? Dat ze op het onvermijdelijke laatste bezoekje aan schoonmoeder nog even grappig voor de dag willen komen?
Het is een publiek geheim dat zo een beetje iedere man zijn schoonmoeder liever ziet komen dan gaan. Niet zo letterlijk als Google wilt doen geloven, natuurlijk. Maar, tijdens een cruise waar je schoonmoeder door je vriendin/vrouw op het laatste moment, zonder overleg voor is uitgenodigd, even in een reddingsbootje dumpen terwijl je net langs een onbewoond eiland vaart, zijn toch wel leuke ideeën. Om maar niet te spreken over een eventuele vliegreis met schoonmoeder. Jawel, aan die parachute heb ik ook gedacht.
Zouden mannen überhaupt wel gedichten over schoonmoeders schrijven? Zouden mannen dat wel aandurven? Het zou betekenen dat je je echt op je schoonmoeder moet focussen. Je zult waarschijnlijk dingen gaan zien die je nooit hebt willen weten. En dat zullen nog wel wat dingen zijn. Alles wat zij doet ligt namelijk onder het sterkste vergrootglas dat je je maar kunt bedenken. De angst voor de man is namelijk dat zijn vrouw, de dochter van de schoonmoeder, net zo zal worden als haar. En hoe graag je ook wilt, vluchten kan niet meer. Door die rotziekte die “liefde” genoemd wordt.
Ze zeggen dat liefde alles overwint. Ik kan niet wachten tot ik bij de uitvaart van mijn schoonmoeder uit liefde een gedicht mag voordragen.
A Fetish For Poetry 