Jiske Foppe is een paar maanden geleden gestart met GEEN POEHA fondsenwerving en gedichtenwinkel. Geen fysieke winkel: ze wil onder andere poëzie in de openbare ruimte stimuleren in opdracht en door eigen projecten. Daarnaast werkt ze als fondsenwerver, een goede combinatie om haar en andermans ideeën verder te brengen.

Zij verzameld Rotterdamse gevelgedichten in een publiek Facebookalbum en op Instagram.

Hoi Jiske, wat heb jij met poëzie?

Het is irrationeel wat ik heb met poëzie, ik heb geen literaire achtergrond ofzo, maar kan enorm van mooie woorden en zinnen genieten.  Ik hou ook erg van ready mades. In Rotterdam loop je op straat zo tegen poëzie op en dat vind ik erg tof. Ik bedacht me dat ik meer gevelgedichten wil zien, en mensen en bedrijven kan helpen dit te realiseren.

Vindt je het zó leuk, dat je het overal wil zien?

Ja, het mag wel op nog meer plekken van mij, zoals op Zuid, in Rotterdam, daar is nog niet zoveel straatpoëzie te vinden. Behalve dan die regel “Alles is weer waardeloos” aan de Lange Hilleweg. Heeft ook wat (het is een anagram van “Alles van waarde is weerloos” van Lucebert en er zit een idee achter), maar ik kan me voorstellen dat je iets anders wil lezen in Rotterdam Zuid, toch?

Zijn er plekken waar poëzie echt niet thuishoort?

Mmm, nee.

Is volgens jou alle poëzie toegestaan in de buitenruimte, of zijn er ook gedichten die beter in een boek kunnen blijven?

Deelders ‘Kutgedicht’ zou ik niet zelf kiezen voor op straat. Ik vind het fijn als je een gedicht misschien niet meteen begrijpt, maar wel als heel mooi ervaart, of als het je raakt of laat verwonderen. Of één die heel goed past in de omgeving, zoals “Als iedereen ergens anders vandaan komt, is niemand een vreemde”, op de West Kruiskade, van Rien Vroegindeweij. Dat heb ik niet met ‘Kutgedicht’, het is wel mooi van klank en ritme. ‘O Jules’ van Anne Vegter is een ode aan Deelder, en dat vind ik mooier.

Kun je een voorbeeld van zo een gedicht geven?

Er is een bundel uitgekomen met gedichten van dictators, geloof ik. Die mogen van mij best in dat boek blijven. Als straf.

Welk gedicht zou je graag op straat nog willen tegenkomen?

‘Dageraad’ van Hans Sleutelaar, ergens op een gevel in de stad, waar de ochtendzon op valt. Ik las het vandaag in zijn bundel Vermiste stad (2004), dat ik tweedehands kocht bij Boek met een Doel, op de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam.

Heb je een favoriete dichter en heb je zijn/haar werk naar buiten kunnen brengen?

Nee, teveel om op te noemen en ik leer nog dagelijks nieuwe kennen! Ik vind werk van Eva Gerlach, Ester Naomi Perquin (nu dichter des vaderlands) of Kopland altijd erg mooi. En ik ben fan van de Rotterdamse dichter Karin van Kalmthout. Onder andere haar werk heb ik onder de aandacht van de scheurkalender GrootsRotterdam gebracht en ik heb haar op mijn eigen flyer/ansichtkaart gezet. Ik wil haar gedicht ‘Wat als’, dat gaat over wat er gebeurt als de wereld even op pauze wordt gezet, onderop een ophaalbrug laten aanbrengen.

Met welk project hoop je ons binnenkort gelukkig te maken?

Dat zijn er twee. Ik zou graag het gedicht ‘Heemraadsingel, de appel(s) van  Kees Franse’  van Manuel Kneepkens op een gevel rondom dezelfde singel laten uitvoeren. En ik ga voor mijn bruggenproject! Zoals ik zei, wil ik aan de onderkant van een aantal ophaalbruggen gedichten aanbrengen, om te lezen terwijl de brug open staat. Ik wil er reeds bestaande ideeën in samenwerking in meenemen en er een soort DIY (Do It Yourself)-programma voor scholen aan koppelen. Het lijkt me te gek om dit te realiseren, en ik ben ervan overtuigd dat het gaat lukken!

Foto: Quinten Smith