Poëzie en voordrachten, vaak te saai en even vaak zo vreemd dat het hilarisch is. Er zijn er niet veel die een gedicht over kunnen brengen zoals het hoort, en dat is eigenlijk best wel raar. Een gedicht is toch iets dat persoonlijk is.
Je hele ‘ik’ leg je erin. Het gedicht dat je schrijft ben jij, en jij bent het gedicht.

Zoals jezelf bent, moet de voordracht van het gedicht zich aan voldoen. Waarom zou je opeens, wanneer je je gedicht voordraagt, heel raar gaan doen? Met een ander accent gaan praten? Of jezelf opeens verschrikkelijk interessant doen laten overkomen?

Natuurlijk, er zijn ook dichters die grappig zijn, omdat ze grappige gedichten schrijven. Dat is allemaal oké. Maar er zijn dichters, die op een bepaalde manier woorden uitspreken, handelingen uitrichten, dat je je afvraagt of ze niet ontsnapt zijn uit een inrichting. Het is niet natuurlijk. Niet echt. De dichter is op dat moment een typetje, een karikatuur.

Zoals ik al zei, is een gedicht de dichter. Het is je diepste ‘ik’. Waarom zou je dan bij een voordracht er opeens een andere draai aangeven en je anders voordoen dan je werkelijk bent? Het doet je gedicht geen eer aan. Daarbij doe je jezelf, de dichter, ook geen eer aan. Dat wat je met al je gevoel, je eerlijkheid hebt geschreven, vernietig je op dat moment. Draag dan niet voor! Laat het alleen lezen. Godverdomme! Als dichter hou je toch van het woord? Van poëzie? Van intensiteit in woorden? Verneuk het dan niet!

Jouw gedicht is echt. Wees dan zelf ook echt. Alles wat niet echt is, prikt de kenner en liefhebber zo doorheen. Gaat het voordragen je enkel en alleen om een enthousiast, klappend en lachend publiek te hebben, zodat je zonder jezelf aan te raken klaar kan komen? Denk dan, alsjeblieft, nog eens goed na over waarom je schrijft. Is dat 1. Het gedicht, of is dat 2. De voordracht? Al is het het laatste, doe je ding en have fun. Is het het eerste, stop ermee. Nu! Je doet niet aan cabaret. Je bent geen komediant. Je bent een dichter, iemand van wie woorden als puur gezien worden door mensen. Iemand wie zijn woorden troost, blijdschap, steun biedt aan mensen.

Wees jezelf. Niet voor mij of voor anderen, maar voor jouw gedicht. Wanneer je geen eer aan je gedicht doet, doe je dat ook niet aan jezelf.

Foto © DCH Photography