Cartman’s poem
Een ode aan Token
Oriana Strangio
Dit is de tweede in een serie artikelen over gedichten in de animatieserie South Park. De eerste vind je hier: Een ode aan Cartman.
I was not the bullet./ I was not the gun./ I was not the juror, that set the shooter free./ I was not the trigger./ I was not the hate./ Nor was I the judge, but still, you judge me?/ I was not the black family, mourning for the death./ (Ooh somebody shot our children, lawdy, what we do nahhh)./ And I was not the verdict./ I was not the shooter./I was not the gun./ So Token, You should be cool, while we’re all here at school.
Dit gedicht is van Cartman, de hoofdpersoon in aflevering 1703 van de animatieserie South Park: World war Zimmerman. Op aanraden van zijn leraar Meneer ‘hmkeee’ Mackay draagt hij het voor aan zijn klasgenoot Token. De nacht ervoor had Cartman gedroomd dat zwarte mensen, waaronder Token, gingen rellen naar aanleiding van de vrijspraak van George Zimmerman, de moordenaar van de 17-jarige zwarte scholier Trayvon Martin. Zijn vrijspraak was op grond van de ‘stand your ground’ wet, welke inhoudt dat een burger die zich bedreigd voelt geweld mag gebruiken tegen de vermeende bedreiger. Trayvon Martin, Afro-Amerikaan en hoody dragend, was volgens deze redenering, vanwege puur zijn voorkomen, dus een reële bedreiging.
Token was, tot Nichole Daniels haar intrede deed in aflevering 1607, het enige donkere karakter in de serie. Zijn naam is afgeleid van het begrip Tokenisme, een soort positieve discriminatie*. Dit gegeven toont aan dat diversiteit ver te zoeken is, maar wordt juist aangedragen als oplossing van dit probleem. Door het enige zwarte karakter juist zo te noemen, neemt South Park een sociale realiteit op de hak, zoals we van de serie gewend zijn. De grote Malcolm X had ook al kritiek op het fenomeen:”All you have gotten is tokenism — one or two Negroes in a job, or at a lunch counter, so the rest of you will be quiet.”
George Zimmerman is eigenlijk het tegenovergestelde van een ‘token’. Wordt Token in South Park nog opgevoerd vanwege zijn etniciteit, zo wil George koste wat kost bewijzen dat hij, ondanks zijn Afro-Peruaanse origine, tot de witte culturele meerderheid behoort. Dat doet hij onder andere door mensen etnisch te profileren, zijn voorkeur voor de Amerikaanse confederatievlag te uiten en geregeld islamofobe tweets de wereld in te sturen. Het trappen naar minderheden door minderheden om te verbloemen zelf een minderheid te zijn doet mij denken aan Geert Wilders die zijn haar blondeert om zijn Indische roots te verbergen.
Trappen naar beneden om zelf iets dichter te komen bij degenen die boven je staan is overigens niks nieuws onder de zon: de gekleurde opzichters van de slavenhouders deden het bij de tot slaaf gemaakten, de Sicilianen deden het bij de Afro-Amerikanen, en nu dus ook de Latino’s, de groep die door het ‘Build a wall’ beleid van Trump misschien wel het meest over zich heen krijgt.
Tijdens een schooluitvoering zien we Cartman het gedicht ten overstaan van de hele school rappen. Hij hypet het publiek wat op en wil de enige 2 donkere kinderen de woorden ‘I don’t blame the white people’ laten roepen, waarop Token uit zijn vel springt en aangeeft dat hij totaal geen empathie kan opbrengen voor het collectieve schuldgevoel dat Cartman als wit mens voelt door de vrijspraak van Zimmerman. Als gevolg daarvan slaat Cartman op de vlucht en neemt de halve wereld mee in zijn ondergang. Het geeft maar aan dat het doel van Zimmerman gelukt is als een witte jongen zich met hem identificeert.
Cartman kaapt op een gegeven moment zelfs een vliegtuig en terwijl de passagiers denken dat ze op de vlucht zijn voor een uitbraak van een gevaarlijke ziekte, weet de kijker natuurlijk de echte reden. Op een gegeven moment roept Cartman ‘achterin zit er 1′, refererend naar een zwarte man die op de wc zit. Als deze nietsvermoedend de wc uitloopt wordt hij in koelen bloede neergeschoten door 1 van de aanwezigen. De vergelijking met (en de absurditeit van) de moord op de jonge Martin kan wat mij betreft niet treffender weergegeven worden.
*Het toevoegen van een karakter uit een minderheidsgroep (etnisch, religieus, gender, seksuele voorkeur etc.) om een betere afspiegeling van de samenleving te geven.
A Fetish For Poetry 